ΚΚΕ(μ-λ) - ΕΚΛΟΓΕΣ 2009

Οι χειρότερες μέρες είναι μπροστά μας
Οι ελπίδες μας, στο κίνημα και τους αγώνες

Τα εκλογικά αποτελέσματα αποτυπώνουν μια σχετική επιτυχία του συστήματος, αφού κατόρθωσε -μόλις δύο χρόνια μετά τις εκλογές του 2007- να επαναφέρει το ΠΑΣΟΚ με μεγάλο ποσοστό στην κυβερνητική εξουσία. Ταυτόχρονα, ωστόσο, η εκλογική καθίζηση της ΝΔ του Καραμανλή -που επέλεξε να προβάλει ανοιχτά τη γραμμή της επίθεσης- ήταν το «τίμημα» αυτής της επιτυχίας που αναδεικνύει και κρατάει ανοιχτά τα προβλήματα του συστήματος.
Αναδεικνύει δηλαδή, από τη μια, πως ο λαός -κάτω από το βάρος της κρίσης- αναζήτησε μέσω της κάλπης να εκφράσει την απέραντη οργή του.
Από την άλλη, είναι φανερό πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στην επίθεση που θα προωθήσει, δεν θα έχει απέναντί της έναν αδρανή λαό. Εκεί ακριβώς -στο πεδίο των αντιστάσεων και των αγώνων- και κυρίως σε αυτό θα συνεχίσει να κρίνεται και το ζήτημα της Αριστεράς, που -όπως έγινε για άλλη μια φορά φανερό- δεν μπορεί να απαντηθεί στις κάλπες.
Σε αυτό το πεδίο, των αγώνων και του κινήματος, το ΚΚΕ(μ-λ), όπως άλλωστε δεσμεύτηκε και προεκλογικά, θα συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις, με τη λογική της Κοινής Δράσης, ώστε να προωθηθεί ο πολιτικός στόχος του Μετώπου Αντίστασης που είναι επιτακτικά αναγκαίος τόσο για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού όσο και για την προοπτική του.

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009
Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ(μ-λ)

Το σύστημα προκήρυξε έκτακτες πρόωρες εκλογές με κύριο στόχο να νομιμοποιήσει και μέσα από τις κάλπες τη σφοδρή επίθεση σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων που έχει ήδη προαποφασίσει. Με την προσφυγή στις κάλπες ο Καραμανλής, για λογαριασμό του συστήματος, εκβιάζει και πιέζει το λαό να αποδεχτεί στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης να φορτωθεί όλες τις συνέπειές της στις πλάτες του. Επιδιώκει να δώσει «διέξοδο» στις πιέσεις που δέχεται το σύνολο της άρχουσας τάξης από τους διάφορους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, σε κατεύθυνση εξυπηρέτησηςκαι εξισορρόπησης των ιμπεριαλιστικών, επεκτατικών βλέψεων στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου και των Βαλκανίων.

Με βάση, λοιπόν, το τι κρίνεται (ή καλύτερα δεν κρίνεται) σ’ αυτές τις εκλογές, το ΚΚΕ(μ-λ), στο πλαίσιο των κατευθύνσεων πάλης και προσανατολισμού που ακολουθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν θα μπορούσε παρά να παρέμβει με όλες του τις δυνάμεις και σ’ αυτή την εκλογική μάχη. Μια εκλογική μάχη με διαφορετικό περιεχόμενο αλλά και διαφορετικό χαρακτήρα σε σχέση με τις πρόσφατες ευρωεκλογές. Και ως προς το πώς τις αντιμετωπίζει το σύστημα αλλά, και κυρίως, ως προς το πώς στέκεται απέναντί τους ο λαός.

Και αν στις πρόσφατες ευρωεκλογές τα μηνύματα πάλης και αντίστασης που θέλαμε να στείλουμε υπηρετήθηκαν με τη στάση της αποχής από τις ευρωκάλπες, στις τωρινές εκλογές θα συμμετέχουμε με δικό μας ψηφοδέλτιο σ’ όλες τις εκλογικές περιφέρειες. Στάση που είχαμε κρατήσει σε όλες τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές.

Δεν έχουμε αυταπάτες για το χαρακτήρα και τις δυνατότητες που δήθεν δίνουν οι κάλπες στην περίοδο του καπιταλισμού για να εκφράσει ο λαός την πραγματική του θέληση. Ανοησίες για δήθεν χρυσές ευκαιρίες που δίνουν οι εκλογές ώστε ο λαός να «τιμωρήσει», να «εκδικηθεί» και άλλα ηχηρά παρόμοια ταιριάζουν μόνο με τις πρακτικές και τα ήθη της χρεωκοπημένης ρεφορμιστικής Αριστεράς, την οποία άλλωστε το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να πλασαριστεί στο αστικό κοινοβουλευτικό παιχνίδι ακόμη και σαν δεκανίκι.

Δεν έχουμε κρυφές βλέψεις πίσω από «αριστερούς» βερμπαλισμούς να εξαργυρώσουμε τη συμμετοχή μας στους λαϊκούς αγώνες με εκλογικά ποσοστά ή καρέκλες στους θεσμούς του αστικού κράτους. Δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι οι κοινοβουλευτικές εκλογές είναι μια μεγάλη ευκαιρία έτσι ώστε να ενωθεί επιτέλους ο λαός και η Αριστερά και να τρίξει τα δόντια της στους εκμεταλλευτές και καταπιεστές.

Είμαστε μια οργάνωση που με επιμονή και συνέχεια προσπαθεί να ενώσει το λαό, να συγκροτήσει τις λαϊκές δυνάμεις στο πεδίο που πράγματι μπορεί να επιτευχθεί αυτό. Στο πεδίο της καθημερινής πάλης, στο πεδίο της παρέμβασης στην ταξική πάλη, μέσα στις μικρές και μεγάλες αντιστάσεις του εργαζόμενου λαού, των αγροτών, της νεολαίας.

Είμαστε η οργάνωση που επιμένει στην κοινή δράση των οργανώσεων και των κομμάτων που ισχυρίζονται ότι θέλουν να υπηρετήσουν το κίνημα πάνω σε κοινούς στόχους που αναδεικνύει η επίθεση του συστήματος. Μόνο πάνω σε στέρεες βάσεις που θα μπουν μέσα στην πάλη μπορεί σε μια επόμενη φάση να προκύψει μια ζωντανή, συνδεμένη με τις μάζες, επαναστατική Αριστερά. Κάλπικες ενότητες που υποτίθεται ότι θα «ένωναν» τα συντρίμμια μιας ηττημένης και χρεωκοπημένης Αριστεράς, με ουσιαστικά αποσυγκροτημένο κομμουνιστικό κίνημα, δεν μας έκφραζαν -ούτε μας εκφράζουν- ακόμα και όταν η ζωή μάς πίεζε να συμπορευτούμε στην από κοινού δημιουργία εργαλείων κοινής δράσης.

Μπορεί με την αποφασιστική μας στάση όλη τη δεκαετία που διανύουμε να μην πριμοδοτούμε τη φιλολογία περί «ενότητας», να γίναμε δυσάρεστοι. Μπορεί επίσης να θεωρήθηκε ότι δεν θέλουμε δεσμούς με αγωνιστές που ήθελαν σε κάτι να ελπίζουν. Είναι κι αυτά μέσα στους λογαριασμούς, ιδιαίτερα όταν ως συλλογικότητα συγκρούεσαι με συνήθειες, όταν πας κόντρα στο ρεύμα. Στην ουσία, όμως, και πάντα μιλώντας για τη συμμετοχή μας στο κίνημα, ήμασταν και θα συνεχίσουμε να είμαστε ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ στην προσπάθεια να ενώσουμε τους αγωνιστές, μέσα και από την κοινή δράση.

Θα συνεχίσουμε να παίρνουμε κουράγιο αλλά και να δίνουμε, αναπνέοντας τον φρέσκο αέρα (παρά τα δακρυγόνα) που φυσάει κάθε φορά όταν ο λαός αποφασίζει να ενεργοποιηθεί, να κινηθεί, να αντισταθεί, να συλλογικοποιήσει, να συνολικοποιήσει την παρέμβασή του. Οι απαντήσεις για το πότε και πώς θα προκύψουν οι αναβαθμισμένες ενότητες θα δοθούν και θα προκύψουν μέσα από μια ολόκληρη διαδρομή και όχι μέσα από παζάρια κορυφών, με εκβιασμούς και βιασμούς. Και, προπάντων, δεν θα προκύψουν μέσα από συγκάλυψη των διαφορών και των προβλημάτων. Μέσα από μια διαδρομή, αυτή η ενότητα και η αντιπαράθεση θα προχωρούν διαλεκτικά συνδεδεμένα και με γνώμονα το αν υπηρετούν λαϊκές ανάγκες και όχι μικροκομματικές επιδιώξεις.

Δεν μένουμε, λοιπόν, έξω από την εκλογική μάχη. Παρεμβαίνουμε ενεργά και ερχόμαστε σε ζωντανή επαφή με το λαό και τον καλούμε να εκφράσει την πραγματική του θέληση με το μόνο τρόπο που μπορεί να το κάνει. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον αγώνα και την πάλη του. Αξιοποιούμε τις όποιες δυνατότητες υποχρεούται να δώσει το σύστημα προκειμένου να μεταδώσουμε το μήνυμα της αισιοδοξίας, της εμπιστοσύνης στη λαϊκή δύναμη. Το μήνυμα της πίστης ότι η επαναστατική Αριστερά όχι μόνο είναι χρειαζούμενη αλλά και εφικτή. Αρκεί ο λαός και οι αγωνιστές της Αριστεράς να πάρουν συλλογικά την υπόθεση στα χέρια τους, να αναγνωρίσουν τις συνέπειες και τις αιτίες της ήττας. Κυρίως με την προϋπόθεση όλοι οι αγωνιστές της Αριστεράς να αναμετρηθούν με τους εαυτούς τους και να αποφασίσουν να ξεπεράσουν τις χρεοκοπημένες ηγεσίες της ρεφορμιστικής Αριστεράς, που συνεχίζουν τα ίδια καμώματα και τις ίδιες πολιτικές.

Υπάρχει, λοιπόν, ελπίδα. Δεν θα βρεθεί όμως στις κάλπες! Υπάρχει διέξοδος. Δεν θα αναζητηθεί όμως στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Ο λαός και η επαναστατική Αριστερά έχουν φωνή. Δεν θα ακουστεί όμως από τα μικρόφωνα και τις κάμερες των ΜΜΕ που είναι ταγμένα να υπηρετούν τους ισχυρούς και τους κολαούζους τους.

Μόνο στο κίνημα βρίσκεται η διέξοδος.
Μόνο στην προοπτική της σύγκρουσης με το σύστημα και της ανατροπής της επίθεσης βρίσκεται η ελπίδα.
Μόνο στην προοπτική μπορεί να ξαναγεννηθεί και να δυναμώσει η επαναστατική και κομμουνιστική Αριστερά.